- möhtac
- ə. 1) ehtiyacı olan; 2) yoxsul, kasıb
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
möhtac
Look at other dictionaries:
möhtac — sif. 1. Bir şeyə ehtiyacı olan, bir şeyə hacəti olub onu aradan qaldıra bilməyən. Möhtac adam. – Dedim: – Yol gəlmişəm, özüm də acam; Doğrusu, bir parça yemə möhtacam. S. V.. // İs. mənasında. Köməyə, maddi yardıma ehtiyacı olan adam; yoxsul,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarın — is. 1. İnsan və heyvan bədəninin qara ciyər, mədə, bağırsaqlar, dalaq və s. orqanlar yerləşən hissəsi. Qarnı ağrımaq. Qarın boşluğu. Qarnı şişmək. – Eşikağası əllərini yerə dəstək verib qalxdı, arxalığını, çuxasını düzəltdi, yana sürüşmüş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
musaxar — olmaq: (Qax) asılı olmaq, möhtac olmaq. – Heş kəs musaxar olmasın … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yavıncı — (Goranboy) möhtac. – Heç kəsə yavıncı olmamaxçın işləməx’ lazımdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hacətmənd — ə. və f. 1) möhtac, ehtiyacı olan; 2) kasıb, yoxsul … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iftiqar — ə. çox böyük ehtiyac, çox möhtac … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iqtiza’ — ə. 1) lazım olma; lüzum; 2) möhtac olma, ehtiyac; 3) tələb etmə, tələb … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müftəqir — ə. 1) kasıb, yoxsul; 2) ehtiyacı olan; möhtac … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müstəhəq(q) — ə. 1) haqqı olan; haqlı; 2) layiq olan; layiqli; 3) ehtiyacı olan; möhtac … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müzayiqə — ə. 1) darlıq, sıxıntı, çətinlik; 2) möhtac olma; ehtiyac; 3) əsirgəmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
